Από την επανίδρυσή του Λυκείου των Ελληνίδων Πατρών το 1976 βασικοί στυλοβάτες του ήταν και είναι οι Δάσκαλοί του. Αυτοί είναι που αναλαμβάνουν να φέρουν τους μικρούς και μεγάλους μαθητές σε επαφή με την παράδοση και την ιστορία μας.
Από το 1980 υπεύθυνος των χορευτικών τμημάτων ενηλίκων και εφήβων είναι ο κ. Δημήτρης (Τζίμης) Ηλίας. Αποτελεί έναν από τους πρωτεργάτες της μελέτης της ελληνικής παράδοσης και ακούραστα συνεχίζει να μελετά ό,τι σχετικό με τους χορούς, τα τραγούδια, τις φορεσιές και τα έθιμά μας και να διδάσκει στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Στο Λύκειο μας συνεχίζει ως δάσκαλος και καλλιτεχνικός διευθυντής. Διάδοχός του στο διδακτικό έργο είναι ο κ. Βασίλης Σταμόπουλος – δάσκαλος ενηλίκων και παιδιών- ο οποίος έχει υπάρξει ένα από τα πρώτα «παιδιά» του Λυκείου(1978) και ποτέ δεν έφυγε από κοντά του. Από το 1989 που ξεκίνησε να διδάσκει έχει αναλάβει να μεταδώσει τις γνώσεις και τις αξίες που «κληρονόμησε» μέσα σε αυτό.
Οι δυο τους με μια σχέση δασκάλου και μαθητή που με τα χρόνια εμπλουτίζεται και με άλλες ποιότητες και «χρώματα» αποτελούν το καλύτερο παράδειγμα για την παράδοση των Δασκάλων στο Λύκειο μας. Ο παλιότερος κληροδοτεί την γνώση στον νεότερο και αυτός με την σειρά του την παραδίδει στους επόμενους. Το ποτάμι της γνώσης ρέει απρόσκοπτα και αέναα.
Την ομάδα των δασκάλων για το διδακτικό έτος 2021-2022 συμπληρώνουν οι κυρίες Ιωάννα Ελμαλόγλου, Νεκταρία-Μαρία Μπονάτσου,Σωτηρία Μπαρδάκη, Κατερίνα –Παυλίνα Μπατάλη ,Αλεξάνδρα Μαρούδα και ο κ.Γιώργος-Νίκος Παναγιωτάρας. Δάσκαλος των Ποντιακών Χορών ο κ. Νίκος Λιβάνης.
Δημήτρης(Τζίμης)Ηλίας
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Μέγαρα της Αττικής.
Είναι απόγονος της μουσικής «οικογένειας των Λιάδων» από τα Μέγαρα, που ήταν όλοι τους λαϊκοί οργανοπαίκτες από την εποχή της Τουρκοκρατίας. Από πολύ μικρός ασχολήθηκε με την δημοτική μουσική, τα τραγούδια, τους χορούς και την βυζαντινή μουσική.Το 1958 ξεκίνησε μαθήματα δημοτικών τραγουδιών και βυζαντινής μουσικής με τον Σίμωνα Καρρά, τον μεγάλο εθνομουσικοδιδάσκαλο και το 1966 «μπήκε» στο ΛΥΚΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ ΑΘΗΝΩΝ με το οποίο για 25 χρόνια συμμετείχε σε αμέτρητες παραστάσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
‘Εχει ιδρύσει το «ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΜΕΓΑΡΩΝ»(1973),στο οποίο είναι Πρόεδρος και Δάσκαλος και το ΛΥΚΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ ΜΕΓΑΡΩΝ(1982).Έχει διδάξει στο ΛΥΚΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ ΑΡΓΟΥΣ(1978-1990)και από το 2005 ως σήμερα στο ΛΥΚΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ. Από το 1980 μέχρι σήμερα είναι υπεύθυνος χορευτικών τμημάτων,δάσκαλος και καλλιτεχνικός διευθυντής στο ΛΥΚΕΙΟ ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ ΠΑΤΡΩΝ. Το 1990 οργάνωσε -και δίδαξε για 20 χρόνια-στον Δήμο Νέου Ψυχικού(Αθήνα) χορευτικά τμήματα ενηλίκων και την «Μονοφωνική Χορωδία ελληνικών τραγουδιών».
Έχει αναβιώσει πιστά μετά από παράκληση του τότε Δημάρχου(1973) το έθιμο του Χορού της Τράτας στα Μέγαρα, το οποίο συνεχίζεται κάθε Τρίτη του Πάσχα.Στο πατρικό του σπίτι με φροντίδα του ηχογραφήθηκε ο δίσκος του ΛΥΚΕΙΟΥ ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ ΑΘΗΝΩΝ «Χοροί και Τραγούδια από τα Μέγαρα» .Έχει δημοσιεύσει ,διδάξει σε σεμινάρια και δώσει διαλέξεις με αντικείμενο την μουσική, τα τραγούδια, τον χορό και τις ελληνικές φορεσιές σε Ελλάδα και εξωτερικό. Πολλές φορές έχει συμμετέχει στο Ελληνικό Ραδιόφωνο και στην Τηλεόραση με σχετικό αντικείμενο. Τέλος, είναι μέλος της διεθνούς οργάνωσης Οργανωτών Φολκλορικών Φεστιβάλ (CIOFF),ενώ το 2008 συμμετείχε στην ελληνική αποστολή του Υπουργείου Πολιτισμού της Ελλάδος στην έναρξη της Πολιτιστικής Ολυμπιάδος στο Πεκίνο.
«Σαράντα ένα χρόνια έχουν περάσει από τότε που ανέλαβα επισήμως να διδάξω ελληνικούς χορούς στα «Πατρινόπουλα» του Λυκείου Ελληνίδων Πατρών. Σαράντα χρόνια μετά ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ: Τί ήταν αυτό που με έκανε να μείνω και να είμαι κάθε Σάββατο εκεί διδάσκοντας ελληνικούς χορούς, μουσική, λαογραφία, ιστορία, γεωγραφία, παραδόσεις κ.λπ.κ.λπ.; Θεωρώ ότι οι βασικοί λόγοι ήταν τρεις. Η πρώτη γνωριμία με τις ευγενικές κυρίες του Διοικητικού Συμβουλίου του Λυκείου Ελληνίδων Πατρών. Δεν το κρύβω. Εντυπωσιάστηκα από την ευγένεια και την συμπεριφορά τους. Δεύτερον: Η μικρή χορευτική ομάδα από τα «Πατρινόπουλα» που ρωτούσαν και προσπαθούσαν να μάθουν τί είναι η παράδοση, ποια είναι η ελληνική μουσική, οι χοροί, οι φορεσιές και από πού προέρχονται όλα αυτά. Είπα μέσα μου: Εδώ είναι ένας χώρος, όπου μπορεί κάποιος να διδάξει στα νέα παιδιά κάτι το ελληνικό, που έρχεται από πολύ παλιά και έχει μέλλον. Ένας τρίτος λόγος πιστεύω ότι ήταν, τα μεγάλα θέατρα που έχει η Πάτρα και που έδωσαν σε μένα και την σύζυγό μου την δυνατότητα, μαζί με όλα τα παιδιά των χορευτικών ομάδων και με την βοήθεια των κυριών του Διοικητικού Συμβουλίου να κάνουμε μεγάλες χορευτικές παραστάσεις και αναπαραστάσεις εθίμων με επιτυχία. Τελικά αυτό το ταξίδι του νου χρειάζεται, γιατί σου δείχνει αν ξέφυγες ή όχι από τον δρόμο που πήρες.
«Όσο υπάρχουν δάσκαλοι θα βγαίνουν μαθητάδες» που θα συνεχίζουν το έργο πολιτισμού. Το Λύκειο Ελληνίδων Πατρών έχει καλούς δασκάλους και το ωραίο έργο του θα συνεχιστεί παρά τις δυσκολίες των καιρών.
Το Λύκειο Ελληνίδων Πατρών είναι μία «καλή οικογένεια». Και αυτή η καλή οικογένεια αξίζει να έχει ένα δικό της σπίτι για να μπορεί να «βγάζει» καλούς απογόνους.»
Βασίλης Σταμόπουλος
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πάτρα.
Το 1978 ξεκίνησε μαθήματα χορού στο Λύκειο Ελληνίδων Πατρών και έγινε ένα από τα πρώτα «παιδιά» του Λυκείου. Από μαθητής έγινε μόνιμο μέλος της μεγάλης χορευτικής ομάδας συμμετέχοντας όλα τα χρόνια σε Εκδηλώσεις και Φεστιβάλ της Ελλάδας, αλλά και του εξωτερικού. Από το 1989 ως σήμερα διδάσκει ανελλιπώς σε ομάδες ενηλίκων και εφήβων του Λυκείου Ελληνίδων Πατρών. Ταυτόχρονα έχει διδάξει σε πολλά σχολεία(πχ Αρσάκειο Πατρών κ.α) ή σε άλλους φορείς(πχ Κέντρο Ψυχικής Υγείας του Νοσκομείου Πατρών «’Αγιος Ανδρέας» την περίοδο2002- 2007 κ.α).Εδώ και είκοσι τουλάχιστον χρόνια παρακολουθεί Σεμινάρια σε όλη την Ελλάδα που ασχολούνται με τους παραδοσιακούς χορούς, τη μουσική,τα τραγούδια, τα ήθη και τα έθιμα του τόπου μας.
Ο ίδιος λέει για το Λύκειό μας «Το ΛτΕΠ είναι το δεύτερο σπίτι μου. Εδώ μεγάλωσα και ανδρώθηκα. ‘Εμαθα την ιστορία, τα ήθη και τα έθιμα της Ελλάδας, την οποία μέσα από αυτά αγάπησα περισσότερο. Τις αξίες που μου έδωσε η οικογένειά μου αυτές βρήκα από την αρχή στο Λύκειο. Η ευγένεια, ο σεβασμός, η ειλικρίνεια ,η αξιοπρέπεια, η αλληλεγγύη είναι αυτά που διδάχτηκα και με τη σειρά μου προσπαθώ να μεταφέρω και στα «παιδιά» μου του Λυκείου. Ο καλύτερος τρόπος να πείσεις τους μαθητές σου είναι να τους δίνεις το παράδειγμα όχι μόνο θεωρητικά αλλά κ με στάση ζωής . Η επαφή μου μέσα στο Λύκειο με άτομα με τα οποία μοιραζόμαστε την ίδια αγάπη για το χορό με έκανε πιο επικοινωνιακό και με περισσότερη αυτοπεποίθηση, χαρακτηριστικά που βλέπω σε παλιούς κ νέους μαθητές μου. Σε αυτή την αμφίδρομη, λοιπόν, σχέση δασκάλου -μαθητή με «όχημα» το χορό κ «προορισμό» την διατήρηση κ διάδοση της παράδοσής μας είμαι σίγουρος ότι δίνουμε χαρά κ αισιοδοξία στην οικογένεια του ΛΥΚΕΙΟΥ.»
