Πάτρα > Τοπικές Φορεσιές
Τοπικές Παραδοσιακές Φορεσιές
Τίποτα στη παράδοσή
μας δεν είναι τυχαίο και ανεξάρτητο από την ιστορία που χαρακτηρίζεται και από τους πολέμους αλλά και από τις εισβολές άλλων φυλών, τη γεωγραφία, την ιδιομορφία του εδάφους, τα κλιματικά χαρακτηριστικά του τόπου αλλά και από τις καθημερινές συνήθειες των κατοίκων της. Οι παραπάνω παράγοντες παίζουν καθοριστικό ρόλο ακόμα στην ενδυμασία ενός λαού ή μιας πόλης ή μιας τοπικής κοινωνίας.Έτσι και η πόλη των Πατρών, πύλη προς την Δύση λόγο του λιμανιού της, δεν θα μπορούσε να μην επηρεαστεί από τους επιδρομείς αλλά και τους γειτονικούς της λαού όσο αφορά την ενδυμασία της.
Η Πελοπόννησος υπήρξε μια από τις περιοχές της Ελλάδας που ήταν συνεχώς στην πρώτη γραμμή καθώς συμμετείχε και αγωνιζόταν υπέρ της Ελληνικής Ανεξαρτησίας.Ακολουθεί μια πιο ήρεμη περίοδος που επιτρέπει στην Πελοπόννησο να αναπτύξει κυρίως την γεωργία της, ενισχύοντας την οικονομία της περιοχής.
Η ανάπτυξη της βιοτεχνίας δεν είναι τόσο εξελιγμένη όσο σε άλλες περιοχές της Ελλάδας ωστόσο παρουσιάζεται μια έντονη δραστηριότητα της βιοτεχνίας μεταξύ των προϊόντων που εξάγονται από μερικές περιοχές της Πελοποννήσου ανάμεσά τους η Πάτρα και το Αίγιο. Παράλληλα η εμφάνιση των υφαντουργικών εργαστηρίων καθώς και έτοιμα χρυσοϋφαντά και τσόχινα υφάσματα επιβεβαιώνουν την συστηματική ασχολία των νοικοκυριών με τη φορεσιά. Η ύπαρξη αρκετών φορεσιών, ιδιαίτερα στη νοτιοδυτική Πελοπόννησο επιβ
εβαιώνεται από την ασχολία των γυναικών με τη παραγωγή βιοτεχνικών προιόντων. Στην Πελοπόννησο, οι προηγούμενες ενδυματολογικές επιρροές των γυναικών της Πάτρας ήταν από τα Επτάνησα και γενικότερα από τη Δύση. Μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους όλες οι γυναικείες φορεσιές που υπήρχαν εγκαταλείφθηκαν και αντικαταστάθηκαν από τη φορεσιά της Αμαλίας. Έτσι έγινε και με την γυναικεία φορεσιά της Πόλης των Πατρών οπου γρήγορα επηρεάστηκε και αντικαταστάθηκε από την αστική φορεσιά της Αμαλίας και εν τέλη
καθιερώθηκε ως η χαρακτηριστική ενδυμασία των Γυναικών της Πάτρας. Στα μέσα περίπου του 19ου αιώνα η μοναρχία θα περάσει την ιδεολογία αλλά και την μόδα της και η Βασίλισσα Αμαλία θα παίξει αποφασιστικό ρόλο σε αυτό, αφού έκανε την φορεσιά που εμπνεύστηκε, εθνικό σύμβολο.
Από την άλλη πλευρά οι άνδρες την Πάτρας διατήρησαν και τις δυο αντιδιαμετρικά αντίθετες επιρροές τους στην ενδυμασία τους.
Οι Έλληνες που χόρεψαν μετά την απελευθέρωση μπροστά στο Βασιλιά Όθωνα φορούσαν για πρώτη φορά την εθνική στολή, ήταν η στολή του Τσολιά. Έλληνες ερευνητές αναφέρουν ότι ο ‘Τσολιάς’ προέρχεται από τη λέξη ‘Στολιάς’ (στολή) που μετατράπηκε σε ‘Τσολιάς’. Η ανδρική ενδυμασία του Τσολιά, έχει επικρατήσει στη περιοχή μας και αυτό που την χαρακτηρίζει είναι η φουστανέλα η οποία και καθιερώθηκε από τον Όθωνα σαν επίσημη ενδυμασία των ανδρών της ανακτορικής φρουράς.
Οι άνδρες των Πατρών πέρα λοιπόν από τη φουστανέλα φορούσαν ακόμα και τα φράγκικα. Είναι προφανές ότι η φουστανέλα ήταν επηρεασμένη από την αυλή ενώ τα φράγκικα από τη Δύση.
Πηγές: Δημοτικά Τραγούδια Ιστορία-Παράδοση-Ταυτότητα – Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων.
Η Μηχανή του Χρόνου – Ιστορίες Δημοτικών Τραγουδιών.